تعیین عوامل موثر بر مسمومیت کبدی ناشی از درمان ضد سل ریوی

مسمومیت کبدی، عارضه جدی رژیم درمانی ضد سل بشمار می آید. در مطالعات انجام شده درمان ضد سل در 10 تا 20 % بیماران موجب افزایش بدون علامت مقدار آنزیمهای کبدی می شود و در 1 % آنها منجر به بروز هپاتیت می گردد. این مطالعه جهت بررسی عوامل مؤثر بر پیدایش مسمومیت کبدی ناشی از درمان سل ریوی به عنوان یکی از بیماریهای شایع ایران انجام شده است. در این تحقیق مورد ـ شاهدی، 32 نفر از افرادی که در اثر درمان ضد سل ریوی با داروهای ایزونیازید، ریفامپین، پیرازینامید، اتامبوتول دچار مسمومت کبدی شده بودند با 64 نفر از افرادی که همان درمان را دریافت کرده بودند اما دچار مسمومیت کبدی نشده بودند، از نظر علائم، نشانه ها و آزمایشات پاراکلینیک اولیه مقایسه شدند. میانگین سنی در گروه مورد بطور معنی داری بیش از گروه شاهد بود(04/0= p ). ابتلا به هپاتیت b نیز یکی از عوامل مؤثر بر بروز مسمومیت کبدی در بیمارانی که درمان ضد سل دریافت می کردند، بوده است(04/0= p و 1/6= or ). دقت، حساسیت و ویژگی مدل رگرسیونی لوجستیکی که جهت پیش بینی احتمال ابتلا به مسمومیت کبدی براساس esr و هموگلوبین طراحی شده بود، به ترتیب برابر 5/69 % ، 1/48 % و 9/90 % بوده است. مدل پیشگویی کننده احتمال مرگ در بیماران مبتلا به مسمومیت کبدی ناشی از درمان ضد سل در این مطالعه (براساس alt در بدو تشخیص مسمومیت کبدی و esr ) دقت، حساسیت و ویژگی به ترتیب برابر 7/85 % ، 4/71 % و 5/90 % داشت. پیش بینی احتمال وقوع مسمومیت کبدی در بیمارانی که درمان ضد سل دریافت می کنند (قبل از شروع درمان) پزشکان را در کنترل و پیشگیری از این امر یاری خواهد کرد. با توجه به بالا بودن ویژگی مدلهای پیشنهاد شده، پیش بینی عدم ابتلا به مسمومیت کبدی و زنده ماندن بیمار دچار این مسمومیت، در این مدلها ارزشمند می باشد( or=odds ratio )